No número de xaneiro da revista Cahiers du Cinema-España acaba de facer unha escolma das mellores curtametraxes españolas. Entre os filmes reseñados están os dous filmes que resultaron gañadores no Filminho, na Festa do Audiovisual Galego e Portugués, concretamente “O cazador”, de Angel Santos e “París # 1”, de Oliver Laxe. O artigo “Diagnóstico del cortometraje español” esta asinado polos críticos de cinema Carlos Reviriego, Gonzalo de Pedro e Jara Yáñez.
O ano 2008 no audiovisual galego houbo unha especial converxencia no Filminho, na Festa do Audiovisual Galego e Portugués celebrado conxuntamente entre Vila Nova de Cerveira e Goián. A edición do 2008 rachou coas suposicións e estigmas sobre as cinematografías do occidente peninsular. Un encontro no que se viu o despuntar de dous cineastas chamados a servir de refente no futuro próximo do audiovisual galego: Ángel Santos e Oliver Laxe.
Segundo o nº 19 da revista Cahiers du Cinema-España (pp. 66-68) “O cazador de Angel Santos, se abre en canal y pode al descubierto el entramado de una adaptación a la pantalla del relato homónimo de Chéjov, desde su lectura a su representación, en un sobrio ejercicio de invención creativa que bajo su aparente sencillez oculta varias capas de lectura. Así, esta pequeña joya atrapa las fases de transformación de una historia desde que es papel hasta que es imagen”.
Mentres da de Laxe se di: “”El empeño del documental en desintegrarse e impregnar (o impregnarse de) otras formas cinematográficas, lo hacen evidente trabajos más extremos, como Paris # 1, de Oliver Laxe, que recurre al rodaje en 16 mm como camino para una particular arqueología experimental sobre el tiempo y el paisaje gallego amenazado por la escura sombra del fuego devastador”.
O Filminho viu conseguido os obxectivos da súa primeira edición, por un lado servir de encontro entre o audiovisual galego e portugués e, por outro, dar a coñecer novos talentos do audiovisual e obras arriscadas artisticamente afastadas dos convencionalismos e concesións. O segundo punto da súa proposta viuse totalmente avalado e ratificado con esta consideración crítica.
A organización do Filminho tamén quere amosar a súa decepción ante o escaso apoio que recibiron estas obras e os seus autores de outros eventos cinematográficos, medios, institucións e público galego en xeral ao non facerse eco das excelencias destas producións que puxeron a Galiza na vangarda do estado español.
Segundo o seu programador galego do festival, Xurxo González: “As obras de Santos e Laxe son os piares de talento máis representativos da historia do cinema galego. Estes directores, como algún outro (Peque Varela, Alberte Pagán, Lara Bacelo), teñen que atopar urxentemente un oco dentro do audiovisual galego, porque nas máns desta xente ao audiovisual galego vaille a vida”.
O ano 2008 no audiovisual galego houbo unha especial converxencia no Filminho, na Festa do Audiovisual Galego e Portugués celebrado conxuntamente entre Vila Nova de Cerveira e Goián. A edición do 2008 rachou coas suposicións e estigmas sobre as cinematografías do occidente peninsular. Un encontro no que se viu o despuntar de dous cineastas chamados a servir de refente no futuro próximo do audiovisual galego: Ángel Santos e Oliver Laxe.
Segundo o nº 19 da revista Cahiers du Cinema-España (pp. 66-68) “O cazador de Angel Santos, se abre en canal y pode al descubierto el entramado de una adaptación a la pantalla del relato homónimo de Chéjov, desde su lectura a su representación, en un sobrio ejercicio de invención creativa que bajo su aparente sencillez oculta varias capas de lectura. Así, esta pequeña joya atrapa las fases de transformación de una historia desde que es papel hasta que es imagen”.
Mentres da de Laxe se di: “”El empeño del documental en desintegrarse e impregnar (o impregnarse de) otras formas cinematográficas, lo hacen evidente trabajos más extremos, como Paris # 1, de Oliver Laxe, que recurre al rodaje en 16 mm como camino para una particular arqueología experimental sobre el tiempo y el paisaje gallego amenazado por la escura sombra del fuego devastador”.
O Filminho viu conseguido os obxectivos da súa primeira edición, por un lado servir de encontro entre o audiovisual galego e portugués e, por outro, dar a coñecer novos talentos do audiovisual e obras arriscadas artisticamente afastadas dos convencionalismos e concesións. O segundo punto da súa proposta viuse totalmente avalado e ratificado con esta consideración crítica.
A organización do Filminho tamén quere amosar a súa decepción ante o escaso apoio que recibiron estas obras e os seus autores de outros eventos cinematográficos, medios, institucións e público galego en xeral ao non facerse eco das excelencias destas producións que puxeron a Galiza na vangarda do estado español.
Segundo o seu programador galego do festival, Xurxo González: “As obras de Santos e Laxe son os piares de talento máis representativos da historia do cinema galego. Estes directores, como algún outro (Peque Varela, Alberte Pagán, Lara Bacelo), teñen que atopar urxentemente un oco dentro do audiovisual galego, porque nas máns desta xente ao audiovisual galego vaille a vida”.
Sem comentários:
Enviar um comentário